W obiektywie

Nie udało nam się niedzielne zaćmienie Księżyca. Nad Kielcami przepływały po niebie duże, grube chmury, a pomiędzy nimi poszarpane. To sprawiło, że zachodzące Słońce pokazało się tuż przed zniknięciem i nie mogliśmy obserwować całkowitej fazy zaćmienia Księżyca. A nasz satelita znajdował się cały w cieniu Ziemi już pomiędzy godz. 20 i 21. Dopiero po 21.30, kiedy zaćmienie kończyło się, zaczął wyglądać zza poszarpanych chmur i można było chwilami zauważyć coraz mniejszy skrawek cienia rzucanego przez Ziemię. Jednak Księżyc był nieco przymglony i blady, a co chwilę przepływające strzępy chmur dodawały mu dziwnych wzorów. Właściwy kolor zyskał niestety dopiero, gdy wrócił do pełni, kiedy na moment niebo stało się czyste.

Jacek Jopowicz

Jak już niedawno pisałem, las Pasma Posłowickiego – od Stadionu po Kawetczyznę, Dyminy, Słowik, Białogon, to miejsce spacerów, wycieczek i wagarów uczniów chyba od początku istnienia naszej szkoły. Zobaczmy, co się tam kryje.

Jacek Jopowicz

Zbigniew Herbert ,,Las''

Ścieżka biegnie boso do lasu. W lesie jest dużo drzew, kukułka,

Jaś i Małgosia i inne małe zwierzątka. Tylko krasnoludków nie ma, bo wyszły. Jak się ściemni, sowa zamyka las dużym kluczem, bo jakby się tam zakradł kot, toby dopiero narobił szkody.

Za nami ostatni weekend sierpnia. Wiele osób skorzystało z pięknych słonecznych dni i zaplanowało wakacyjny wyjazd. Ponieważ bycie Żeromszczakiem zobowiązuje szukaliśmy śladów naszego Patrona. Dziś w fotogalerii zdjęcia z Rozewia od Grażynki i Stanisława Szreków, które przesłali nam wraz z serdecznymi pozdrowieniami.

Dziękujemy.

Latarnia morska w Rozewiu nosi imię Stefana Żeromskiego, który w latach 1920 - 1924 odwiedzał Rozewie - zamieszkiwał podobno nawet w latarni. Na dziedzińcu znajduje się 

Wakacyjne pozdrowienia z malowniczego Podlasia, regionu znanego z pięknych krajobrazów, dzikiej przyrody i bogatego dziedzictwa kulturowego przysłali nam Agnieszka i Krzysztof Zaremba.

Dziękujemy serdecznie.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z wyprawy.

Ostatnio media określają wszystkie pełnie Księżyca powołując się na stare nazwy z języka Indian Algonkinów z Ameryki Północnej (obecnie żyje ich ok. 1 tysiąca). I tak oto w czerwcu mamy Truskawkowy Księżyc (niby od ich pory zbioru truskawek). Jednak Indianie znali tylko poziomki. Truskawek znać nie mogli, bo te powstały z przypadkowego skrzyżowania dwóch rodzajów poziomek amerykańskich: wirginijskiej i peruwiańskiej w XVIII wieku we Francji.  Nowe uprawy rozeszły się bardzo powoli najpierw po Europie. Ciekawe, że słowo truskawka jest rdzennie polskie.

https://historykon.pl/jak-powstala-truskawka-historia/

Tymczasem nazwy czerwcowego Księżyca w pełni w krajach europejskich to od wieków Różany lub Miodowy.

Natomiast odcienie koloru Księżyca, jego wielkość i wysokość ponad horyzontem zależą od odległości od Ziemi, a te podczas trzech nocy pełni (tak, tak) są różne. Ostatnią pełnię poprzedził ciekawy kolorystycznie zachód Słońca.

Z sentymentem wspominam bardzo ciekawe lekcje astronomii w X klasie, które prowadził znakomity prof. Jan Wójcik.

Jacek Jopowicz

W maju, podczas zachodów, często odzwierciedlały się na niebie wydarzenia ziemskie – zamęt w polityce i zamęt w  pogodzie. Pojawiały się dziwne formy chmur, chmurek i niebywałe kształty zachodzącego słońca. Można było powtarzać za Marcinem Okoniewskim: „Zachód słońca wyglądał dziś, jakby wyszedł spod pędzla malarza, który wypił o jedną lampkę wina za dużo.” (Lato dni ostatnich).

Jacek Jopowicz