Stefan Żeromski w Tatrach znalazł się, by ratować zdrowie leczeniem klimatycznym. Pierwszy raz przyjechał do Zakopanego w 1892 roku. W latach następnych pod Giewontem mieszkał jeszcze trzykrotnie. Najdłużej w latach 1912 - 1921. Angażował się w życie społeczne, polityczne, kulturalne i odbywał górskie wycieczki. Nie za wysoko, bo zdrowie nie pozwalało, ale zawsze. Na zdjęciu poniżej (w kapeluszu) pisarz w czasie wycieczki do Doliny Małej Łąki w roku 1916. Być może spoglądał na górskie szczyty znając ich XVIII-wieczną charakterystykę:
Góra jest ziemia wyższa, w górę podniesiona i wysokością swoją łatwo widziana. Pagórek jest mniejsza góra albo małe ziemi wywyższenie. Według zdania S. Bazylego i Augustyna ziemia z górami jest stworzona, bo góry wiele pomagają do zdrowia krajów, do zatrzymywania impetu wiatrów, do zastawienia morza i rzek rozlania, do ziemi urodzajów, albowiem wszystkie prawie źródła i strumienie spod góry wypływają…(Stanisław Duńczewski Geografia… 1721 r.)
I są góry ostoją dla zwierząt a zagadką dla ludzi. Zachwycają, pociągają, onieśmielają…