Absolwenci

Rada Miejska w Pińczowie jednogłośnie ustanowiła w gminie Pińczów, na wniosek pińczowskiego Muzeum Regionalnego, rok 2022  rokiem Adolfa Dygasińskiego.

Decyzję wywołała przypadająca w tym roku 120 rocznica śmierci pochodzącego z regionu znanego publicysty, pedagoga i pisarza, przedstawiciela polskiego naturalizmu. Stanie się pretekstem do pokazania związków Dygasińskiego z ziemią leżącą w tzw. Niecce Nidziańskiej, którą to on jako pierwszy nazwał Ponidziem. To tu rozgrywa się akcja wielu jego utworów.

 Przypomniane  zostaną relacje Dygasińskiego z rodziną  Jacka Malczewskiego. Pisarz był guwernerem przyszłego młodopolskiego  malarza  symbolisty. Jednym z wydarzeń ma być wystawa materiałów dotyczących twórcy ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Pińczowie  i Muzeum Narodowego w Kielcach.

Spotkanie klasy IV c (matura 2002) w relacji Pauliny Chhabra (Szczepan) na stałe mieszkającej w Londynie

Spotkanie po latach klasy „C” z Żeroma. Matura 2002, czyli za rok minie 20 lat odkąd opuściliśmy mury naszej licealnej alma mater. Kiedy to minęło pozostaje zagadką chyba dla nas wszystkich, bo jeszcze niedawno to nasi rodzice świętowali tę samą rocznicę.    

Niedawno, może kilka dni temu jechałem samochodem i usłyszałem piosenkę sprzed lat,  Hooked on a feeling.., a potem ten słynny refren Ooga-Chaka Ooga-Ooga.., Aśka, Asica, „Łasica” ona to śpiewała, a my razem z nią, ucieszony nagłym wspomnieniem, głośno powiedziałem do śpiącej żony.  Piosenka z 1974 roku grupy Blue Swede, kto ich dziś pamięta…?

-Aśka, jaka Aśka.., budząc się spytała moja Ania?

- Koleżanka z naszej klasy w Żeromskim, fajna dziewczyna , zawsze roześmiana, skora do żartu, miała ciepły głos, inicjowała a inne dziewczyny z nią śpiewały.

Utwór leciał dalej, a ja próbowałem tłumaczyć słowa.

Po maturze rozrzuciło nas w różne strony. 25 lat temu mieliśmy spotkanie naszej klasy w Kielcach. Jak to na takim spotkaniu po latach padały pytania, co robisz, gdzie mieszkasz, każdy opowiadał coś o sobie, jedni mniej chętnie, inni byli bardziej skorzy do sumowania własnego życia.

Aśka powiedziała że wpadła tylko na chwilę, że bardzo chciała zobaczyć nasze twarze, ale że musi szybko wracać do Chmielnika.  Zaproponowałem że ją odwiozę.

Listopad jest miesiącem przypominania osób istotnych w czyimś życiu, a już nieobecnych. Jak pisała Wisława Szymborska: Ktoś tu był i był/a potem nagle zniknął/i uporczywie go nie ma. W naszym środowisku są to przede wszystkim absolwenci i nauczyciele. Wśród nas ich nie ma, ale istnieją w naszej pamięci. Przypominamy ich sobie. Dzisiaj pierwsze przywołanie. To postać Jana Strożeckiego, nie tylko kolegi szkolnego patrona szkoły, ale też szlachetnego  i ciekawego człowieka. Wyłowił go z niepamięci nasz kolega Jerzy Daniel. Powstała książka, której premiera odbyła się 22 października, tuż przed listopadowym świętem.

Z przykrością informujemy, że 6 października 2021 r. zmarła w Chicago lekarz internista Aleksandra Przybylska z domu Zarębska, maturzystka z 1965 roku. Przez wiele lat pracowała w Poliklinice MSW w Kielcach. Była lekarzem cenionym przez pacjentów. Spoczęła na Starym Cmentarzu w Kielcach.

Tylko do 31 października 2021r. można oglądać w Muzeum Narodowym w Kielcach

dzieła Rafała Olbińskiego – absolwenta naszego Liceum.

Kto nie był, nie widział niech żałuje albo biegnie zobaczyć. Polecamy!!!

Dzisiaj, 26.10.2021r., pożegnaliśmy kolegę Waldemara Szczukiewicza, maturzystę z roku 1957. Miał 82 lata. Został pochowany na Centarzu Starym w Kielcach.

To była bardzo piękna, jedna z ładniejszych, takich bardzo szlachetnych postaci. Przyjaźń Żeromskiego i Stróżeckiego była bezinteresowna i czysta.

Dzieje pewnego listu...

Kto ma akurat pod ręką Ludzi bezdomnych niechaj otworzy pierwszy tom na ostatnim rozdziale noszącym tytuł Zwierzenia. Wypełnia go pamiętnik Joanny Podborskiej. Nas interesuje tylko zapis pod datą 10 grudnia, w którym Joanna przytacza list od swego brata Wacka, politycznego zesłańca. List zaczynają takie same zdania, jakie odnajdziemy w (…) autografie listu Strożeckiego (…) . Stefan Żeromski zaczerpnął z listu Jana kilka fragmentów i wstawił do swego utworu. Słowo w słowo, nie licząc drobnych zmian redakcyjnych.

„W uszach moich trwa szum twój, lesie dzieciństwa i młodości”…słowa otwierające „ Puszczę jodłową” Stefana Żeromskiego zna wielu z nas. Kto jednak zna  taki fragment:

 Czarne cienie jodeł kołyszą się rytmicznym tanem… Krzywymi pazurami korzeni wszczepione między omszałe, sterczące i nawalone skrzyżale, między rumowie, które zwietrzały kwarzec górski wytwarza, spłaszczonymi koronami chwiejące się za wiatrem tam i sam, obwieszone ciemnozielonymi wieńcami igieł ulistnienia, obarczone licznymi ramionami spławów potężnych, pachnące balsamicznym olejem w nasionach zawartym, śpiewały przed nim własny poszum swój…?

Dalej jest tak:

Całym sobą to książka, w której autor, pisarz i wydawca, żeromszczak Jerzy Daniel przedstawia postać swojego dużo starszego kolegi z lat 80. XIX wieku, Jana Strożeckiego. Przyjaciela Stefana Żeromskiego  z ławy szkolnej  przywołał po raz pierwszy  sześć lat temu w pozycji poświęconej całemu kieleckiemu kręgowi koleżeńskiemu Żeromskiego, czyli w  Wiernych sobie.

Kolejna książka jest wynikiem żmudnych poszukiwań, które doprowadziły do wielu interesujących i niezwykłych ustaleń.