W obiektywie

1 Maja nigdy nie był dniem przyjaznym. W Karkonoszach mgła i śnieg.

Mamy w końcu wiosnę w rozkwicie! Najlepszy czas na wędrówki po kraju.Te dłuższe i krótsze. Zamieszczamy fotoreprtaż Jacka Jopowicza z wyprawy po Górach Izerskich.

Dofinansowanie na słupek." Dziwny jest ten świat'- już  przed laty śpiewał Czesław Niemen.

Leśny pająk przebudzony niedawnymi promieniami słońca, które mocno ziemię i korę drzew ogrzewały, jak mityczna Arachne utkał sieć misterną między gałązkami. Teraz  łapią się w nią tylko płatki śniegu, chociaż jakieś małe owady, pomimo lekkiego mrozu, latają obok w  powietrznych ewolucjach. I tak to w pierwsze dni wiosny pająk musi pozostać na zimowym poście.

J.

W lesie, w miejscach gdzie nie ma grubej warstwy zeszłorocznych liści,  zaczynają kwitnąć przylaszczki. Niedługo Brusznia, Czerwona Góra, Moczydło i inne ulubione miejsca przylaszczek będą całe niebieskie. Obudziły się cytrynki, ale zmęczone lotem muszą często odpoczywać. Za to leszczyna kwitnie już w pełni. Będzie dużo orzechów laskowych. W tym roku bazie bardzo nieśmiałe. Dopiero zaczęły się pokazywać.J.

Oznaki wiosny sfotografował Jacek Jopowicz.

Posępny las, Stanisław Korab-Brzozowski

Ach! Jak posępnie las ten dziki!
Ponura jego głąb i ciemna,
Pełna milczenia i tajemna.
Ach! Jak posępnie las ten dziki!

Drzewa wpółmartwe, chorowite
Noszą zwiędnięte liście suche;
I nieruchomo stoją głuche
Drzewa wpółmartwe, chorowite.

Mrok gęsty zaległ las ten smutny
I nigdy promień słońca złoty
Nie wszedł przez żółte drzew uploty:
Mrok gęsty zaległ las ten smutny.

Niekiedy tylko błędny ognik
Leci nad błotne topieliska,
I wśród ciemności złudnie błyska
Niekiedy tylko błędny ognik.

Cisza, co drzemie tu grobowa,
Przytłacza piersi jak kamieniem,
I myśl zabija ci milczeniem
Cisza, co drzemie tu grobowa.

W tym ciemnym, mglistym, głuchym lesie
Pamięć zamiera, myśl, pragnienie;
Duszę ogarnia znicestwienie
W tym ciemnym, mglistym, głuchym lesie.

W ten smutny las ja lubię chodzić,
Bo dusza moja obłąkana,
Śpi, marząc, ciszą tu obwiana...
W ten smutny las ja lubię chodzić.

Zdjęcia: Jacek Jopowicz

Słońce za sosną zachodzi

i zaraz księżyc za orzechem wschodzi.

J.

Czasem warto wyjść na spacer dla ośnieżonych igieł sosenki, dla kilku sopelków lodu widzianych pod słońce. Popatrzeć, jak topiony śnieg zamienia się w powietrzu w lód, bo z góry grzeje, a od dołu mrozi. Jacek Jopowicz