Pożegnania

Listopad jest miesiącem, w którym wracamy pamięcią do osób nieobecnych już wśród nas. 8 listopada mija rok od ostatniego  pożegnania naszej koleżanki Katarzyny Staweckej. Zginęła tragicznie w czasie jednej ze swoich licznych podróży. W Maroku, na dzień przed planowanym powrotem do Polski, wybrała się wieczorem na plażę, żeby zrobić trochę zdjęć. Nagle nadpłynęły silne fale, które ją porwały i z impetem uderzyły o skały. Została w stanie śpiączki przetransportowana samolotem do Warszawy. Zmarła po około tygodniu od wypadku. Miała 39 lat.

Z kazania powiedzianego na uroczystości pogrzebowej:

Z żalem zawiadamiamy, że w dniu 18 sierpnia 2017 roku zmarła w wieku 67 lat koleżanka Małgorzata Kalinowska-Prędecka z domu Kendra, maturzystka z 1968 roku. Msza św. żałobna zostanie odprawiona w kościele św. Wincentego Pallottiego przy ul. Fosforytowej 6 o godz. 12.00 dn. 23 VII br., po czym nastąpi wyprowadzenie  Zmarłej na Cmentarz Nowy w Kielcach.

Wakacje to dla wielu z nas czas podróży,  ale  także wspomnień, refleksji, „powrotów” do lat młodości. Mamy po prostu więcej możliwości realizowania wyjazdów. Tak się stało i w tym przypadku, kiedy rozmowy i wspomnienia lat szkolnych skłoniły nas do odwiedzenia miejsca pochówku naszego Profesora Jana Patulskiego (przed zmianą nazwiska: Jana Bani), wychowawcy klasy IV d, matura rocznik 1972.

 Koledzy z klasy IV b, z rocznika maturalnego 1978, zapraszają  wszystkie Koleżanki i wszystkich Kolegów "Żeromszczaków" na Mszę Świętą w Intencji  Pana Profesora Jerzego Zaremby, w dniu 30 czerwca 2017 r. (piątek),o  godzinie 18.00, do Kościoła Garnizonowego w Kielcach (ul. Chęcińska 2).

 Zmarł kolega Jerzy Jermak, maturzysta z roku 1959. Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona 20 czerwca br. o godz. 13.00 w Kościele Niepokalanego Serca NMP przy ul. Urzędniczej w Kielcach, dalsze uroczystości na Cmentarzu Prawosławnym. Kielczanie znają Jerzego Jermaka jako zapalonego brydżystę,  członka Klubu Inteligencji Katolickiej w Kielcach żywo interesującego się wydarzeniami kulturalnymi.

 W czwartek, 25 maja 2017 r., Radio Kielce wyemitowało obszerną  rozmowę, jaką z Pawłem Pierścińskim, wcale nie tak dawno, przeprowadziła na antenie  kol. Magdalena Smożewska. W piątek towarzyszyliśmy Pawłowi  razem z przyjaciółmi i licznie zgromadzonymi kielczanami w ostatniej drodze.

W czasie Mszy św. w Bazylice  Katedralnej wartę przy trumnie pełnił poczet sztandarowy z naszego liceum. Paweł został pochowany  na Cmentarzu Nowym w Kielcach. W imieniu przyjaciół żegnał artystę Longin Kaczanowski, kielecki dziennikarz; w imieniu licznie zgromadzonych kolegów fotografików prezes Polskiego Związku Artystów Fotografików, Jolanta Rycerska, a kolega Maciej Zarębski, przyjaciel zmarłego, w imieniu żeromszczaków i Świętokrzyskiego Towarzystwa Regionalnego. Kwiaty złożył między innymi prezes towarzystwa fotograficznego z Dolo we Włoszech, Paolo Prando, przedstawiciele żeromszczaków, Wiesława Stajura i Tomasz Rutczyński, prezes Drukarni Duet Stanisław Kaczmarczyk. W ostatnią drogę Paweł zabrał też niezwykły prezent-album fotograficzny, który przygotowali przyjaciele, kieleccy artyści, składając w nim  mistrzowi życzenia, gratulacje i podziękowania. Paweł nie wiedział o toczących się nad publikacją  pracach.  Miał ją otrzymać w dniu swoich 79. urodzin, 25 maja br. Dzięki uprzejmości autora koncepcji wydawnictwa, kolegi Jerzego Daniela, udostępniamy jej elektroniczną wersję. Papierowa jest w kieleckim BWA.

Paweł Pierściński dla nas,  absolwentów Liceum im. Stefana Żeromskiego w Kielcach i członków Stowarzyszenia Absolwentów Liceum „Żeromszczacy” był przede wszystkim niezawodnym kolegą i przyjacielem, na którego dobroć, takt i elegancję zawsze można było liczyć. Należał do Stowarzyszenia i wspomagał je w niejednym przedsięwzięciu  piórem,  energią, spokojem i zmysłem organizacyjnym. Już w latach szkolnych zarażał pasją kontemplowania krajobrazu przez obiektyw aparatu. Jego  opinia  znaczyła bardzo dużo. Był dla nas mistrzem. W uznaniu roli, jaką odgrywał, został uhonorowany Złotą Odznaką i  tytułem Honorowego Członka Stowarzyszenia.  W tomiku wierszy Pagór prosił:

 Jeżeli mnie już nie będzie z wami

 Pożegnajcie mnie refleksem słonecznym

 w obiektywie waszej pamięci

 odbitym w oknie mojej ostatniej

  - w tym mieście-pracowni.

Pawle, refleks słoneczny w naszej pamięci będzie się wciąż odbijał ....

Nie żyje Paweł Pierściński. Niezawodny kolega. Przyjaciel, na którego dobroć, takt i elegancję zawsze można było liczyć. Wybitny fotograf (nie lubił słowa fotografik), a przy tym  bardzo skromny człowiek. Za trzy dni rozpocząłby 80 rok życia. Ostatnio ciężko chorował. Odszedł 22 maja 2017 r. Pozostawił puste miejsce, nie do zapełnienia….

Kolega Paweł Pierściński maturę zdał w 1956 roku. Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. Już w szkole zainteresował się fotografią, z sukcesami  pokazywał swoje prace na wojewódzkich i ogólnopolskich wystawach. W latach 60. współtworzył Kielecką Szkołę Krajobrazu. Do końca był czynnym fotografem. Jest autorem albumów, prac teoretycznych,  krytycznych, licznych  recenzji i wstępów do katalogów. Na swoim koncie ma  wystawy indywidualne i zbiorowe,  w kraju i za granicą. Jego prace znajdują się w wielu miastach świata w zbiorach prywatnych, bibliotekach, muzeach fotografii czy  sztuki współczesnej. Za swoją twórczość oraz działalność społeczną został uhonorowany m. in.: Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskm Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem „Gloria Artis” oraz honorowymi tytułami  Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej: AFIAP, EFIAP i EsFIAP.

Paweł był członkiem Stowarzyszenia Absolwentów Liceum „Żeromszczacy” od 2005 roku. Razem z kolegą Maciejem Znojkiewiczem został jako pierwszy wyróżniony Złotą Odznaką, a na Spotkaniu Pokoleń w 2015 roku otrzymał tytuł Honorowego Członka Stowarzyszenia.

Pawle, jak smutno dzisiaj brzmią  słowa kolegi  Janusza Komorowskiego, które tak niedawno słaliśmy do Ciebie...

           PAWLE BEZ CIEBIE KIEPŚCIUNIO !

        Pawle, naszej budy godny reprezentancie,

        fotografii wielki pasjonacie, amancie,

       twórco słynnej Kieleckiej Szkoły Krajobrazu,

       dodajesz Stowarzyszeniu werwy, kurażu,

       jesteśmy wciąż z Tobą, jak przed laty na starcie !

Spotykamy na swojej drodze wielu ludzi. Jedni pozostają w naszej pamięci na długo, inni są w niej tylko przez moment.

Pan Profesor Jerzy Zaremba należał do tych, których nie dało się zapomnieć.

Na pewno  głęboko utkwił  w umysłach tych, którzy żyli w przyjaźni z bardzo wyniosłą i dumną Damą, którą on, jak nikt inny, rozumiał i kochał  - MATEMATYKĄ.

Na całe życie zapamiętałam jego pierwsze słowa skierowane do mnie. Było to podczas egzaminu wstępnego, kiedy mozoliłam się  obliczając pole powierzchni czy objętość stożka, wstawiając za π jej przybliżoną wartość: π jest to liczba jak każda inna i nie ma  potrzeby zastępować jej  przybliżeniem.

Każdy, kto się z nim spotkał, zachował jakieś, choćby krótkie, wręcz migawkowe, wspomnienia. Ja mam również takie:

Pan Profesor Zaremba wspinający się podczas matur  z surową miną na drabinki w sali gimnastycznej - przecież nie po to, żeby przechwycić ściągi;

Pan Profesor biegnący ze szklanką wody do abiturienta biedzącego się nad zadaniem;

Pan Profesor zadający na pracę domową wszystkie zadania pod tematem. I wcale nie interesowała go pisemna odpowiedź;

Pan Profesor  kroczący dumnie korytarzem, wyprostowany, w nieodłącznych okularach;

Pan Profesor  bezbłędnie podający po wielu latach nazwisko ucznia spotkanego na ulicy…

Teraz, kiedy nie ma Go już wśród  nas, warto pamiętać, że był dobrym i życzliwym człowiekiem, a Jego drobne złośliwości sprawiały, że świat był ciekawszy.

Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych.

 Jeszcze długo nie  umrzesz Panie Profesorze!

                                                                                   Iza Ciosek ( Zagdan), klasa E, matura 1976