Listopad, niemal koniec świata, kilka minut przed zmierzchem...( Marcin Świetlicki)

Mszę świętą w intencji przeszłych pokoleń żeromszczaków, jak co roku, przygotował kolega Tomasz Rutczyński z absolwentami:  ks. prof.  Jarosławem Jagiełło, alumnami Wyższego Seminarium Duchownego, Andrzejem Piszczkiem i  Wojciechem Rutczyńskim, organistą Grzegorzem Chlewickim oraz absolwentkami - Małgorzatą i Marią Zapałami. Była z nami  córka dyrektora Jana Strasza Danuta Strasz-Cirlić. 

Zapomnienie, a bardziej jeszcze — niepamięć — zagrzebuje zmarłych. …Lecz my ... wspominajmy dobrze i zawsze trudy ich i  zabiegi, i bezgraniczną, bezinteresowną samą w sobie ich miłość.

Stefan Żeromski

O zmarłych profesorach, absolwentach i pracownikach szkoły pamiętali uczniowie pod opieką katechetki Urszuli Cielibały  i księży prefektów Marcina Borynia  i  Pawła Reja. Na mogiłach zapłonęły znicze pamięci. Na Cmentarzu Starym uczniowie z absolwentami kwestowali na rzecz restauracji zabytkowych nagrobków.

Lato zamknięte kluczem ptaków
Zostawia tylko swe wspomnienia
Jesień odważnie stawia kroki
Zaczyna mgłami dyszeć ziemia

A w górach nie ma już nikogo
Niebo nas straszy niepogodą
Lato do ciepłych stron umyka
W skłębionych chmurach i strumykach

...  Widoki na tatrzańskie strumienie, widoki na góry i z góry, odbicia w Dolinie Pięciu Stawów w obiektywie Jacka Jopowicza.

W intencji zmarłych Profesorów, Absolwentów i Pracowników naszej Szkoły 2 listopada ( piątek ) o godz. 18.00 zostanie odprawiona Msza św. w kościele pod wezwaniem Trójcy Świętej. Zapraszamy do udziału.

Liście i grzyby zdominowały jesienne fotoreportaże kolegów Jacka Jopowicza i Macieja Znojkiewicza.

"Wojski zbierał   m u c h o m o r y.

Inne pospólstwo grzybów pogardzone w braku
Dla szkodliwości albo niedobrego smaku,
Lecz nie są bez użytku: one zwierza pasą
I gniazdem są owadów, i gajów okrasą.
Na zielonym obrusie łąk jako szeregi
Naczyń stołowych sterczą: tu z krągłymi brzegi

S u r o j a d k i   srebrzyste, żółte i czerwone,

Niby czareczki rożnem winem napełnione;
K o ź l a k, jak przewrocone kubka dno wypukłe,
L e j k i, jako szampańskie kieliszki wysmukłe,
B i e l a k i krągłe, białe, szerokie i płaskie,
Jakby mlekiem nalane filiżanki saskie,
I kulista, czarniawym pyłkiem napełniona
P u r c h a w k a, jak pieprzniczka - zaś innych imiona
Znane tylko w zajęczym lub wilczym języku,
Od ludzi nie ochrzczone; a jest ich bez liku.

Z okazji Dnia Nauczyciela cytujemy wspomnienie absolwenta naszej szkoły  z roku 1937, pisarza Gustawa Herlinga- Grudzińskiego o nauczycielu Kazimierzu Kaznowskim:  Ze szkolnych pedagogów najbardziej lubiłem profesora Kazimierza Kaznowskiego, który uczył nas przyrody. Był to człowiek jakby żywcem przeniesiony z XIX stulecia -- z bródką, W garniturze, z białym kołnierzykiem, niezwykle poważny, do wszystkiego odnosił się z wielką pieczołowitością i pedanterią, uważając, że to, co robi, ma wielkie znaczenie. Uwielbiałem jego lekcje, to było jakieś zauroczenie. Przywoziłem mu z Suchedniowa do laboratorium rozmaite rzeczy. Pamiętam, że miałem kiedyś referat o rosiczkach, malutkich mięsożernych kwiatkach, które zamykają się, gdy siadają na nich muszki. Bardzo to go zainteresowało i poprosi mnie o przywiezienie rosiczek z moich okolic, w których jest wiele ich odmian, i ja oczywiście, z największą dumą, dostarczyłem mu cały słoik tych roślin. Byłem niezwykle zafascynowany jego lekcjami, i nim samym. ( "Najkrótszy przewodnik po sobie samym" )