Jak podaje "Echo dnia" w Strawczynie, miejscu urodzenia Stefana Żeromskiego, zamiast dotychczasowego pamiątkowego kamienia  niebawem stanie ławeczka Żeromskiego. Już została odlana i czeka na zamontowanie. To dojrzaly Żeromski, z twarzy przypominajacy pomnik w kieleckim parku, powracający z pisarskim dorobkiem do miejsca urodzenia. A na ławeczce ... symbole: szklane domy i cytaty z utworów. To koncepcja rzeźbiarza Sławomira Micka i kustosz Kazimiery Zapałowej.

W Polsce pisarz ma już swoje ławeczki. Jedna stoi w centrum Siedlec, druga w parku w Konstancinie ( całkiem sympatyczna) i trzecia, rodzinna, przed dworkiem w Ciekotach. W Strawczynie będzie czwarta.

Więcej o tej ostatniej na stronie "Echa dnia": https://echodnia.eu/swietokrzyskie/laweczka-zeromskiego-juz-gotowa-wkrot...

Stefan Żeromskie urodził się w 1864 r., kilka miesięcy po upadku powstania styczniowego. Wychowywał się więc w  otoczeniu rodzinnych i sąsiedzkich wspomnień i opowieści powstaniem wywoływanych. Znamy nazwisko takiego sąsiada. To Ignacy Karpiński z Wilkowa. W powstaniu uczestniczyli też wujowie S. Żeromskiego: Adolf Nekanda-Trepka, Juliusz, Ignacy i Antoni Schmidtowie (Antoni w tragicznych okolicznościach został zesłany w głąb  Rosji) oraz cioteczni bracia: Ksawery, Zygmunt, Gustaw Sascy.

Opowieści zaowocowały utworami literackimi: opowiadaniem „Rozdziobią nas kruki, wrony” z 1896 r., nowelą „Echa leśne” z 1905 r. i klechdą domową (powieścią) „Wierna rzeka” z 1912 r. Wczesniejsze, młodzieńcze utwory zaginęły. Pisarz wspominał później: We wczesnej młodości na ławie szkoły rosyjskiej pisałem był długi poemat pt.„Bezkiszkin” wysnuty z klechd domowych, z opowiadań ludzi prostych, z wieści sekretnych naszych lasów kieleckich. Opisywałem rymami dzieje rosyjskiego oficera, który poszedł do naszego powstania, a pojmany w potyczce, tracony był na szubienicy na rynku miasteczka Włoszczowy.[...]

W powstaniu styczniowym uczestniczyli wujowie Stefana Żeromskiego: Adolf Nekanda-Trepka, Juliusz, Ignacy i Antoni Schmidtowie (Antoni w tragicznych okolicznościach został zesłany w głąb  Rosji) oraz cioteczni bracia: Ksawery, Zygmunt i Gustaw Sascy.

Powstanie zagarnęło też ojca pisarza - Wincentego. W 1863 roku dzierżawił majątek w Strawczynie. Zmagał się z koniecznością zaopatrywania  oddziałów rosyjskich tropiących w okolicy powstańców. Ich samych  też potajemnie zaopatrywał w żywność, przechowywał rannych, pomagał. Donos okolicznych chłopów, zwabionych obietnicą nagrody, groził więzieniem. Spryt i łapówka uratowała Żeromskiego.

W następnym, 1864, roku został jednak aresztowany i podobno na cztery miesiące osadzony w kieleckim więzieniu (przy obecnej ul. Zamkowej). Według relacji badacza, Stanisława Piołun-Noyszewskiego, kolejna łapówka umożliwiła zwolnienie do domu. Fakt ten nie został jednak do końca potwierdzony w zachowanych dokumentach.  Ale to właśnie w tych latach Wincenty zaczął się rozglądać za nową dzierżawą. Majątek przynosił bowiem straty. Stefan Żeromski w swoich „Dziennikach” wyjaśniał ich podłoże:

Styczeń i luty 159 lat temu, czyli w 1863 roku, w historii naszej szkoły, noszącej wówczas nazwę Gimnazjum Klasyczne, były miesiącami największej liczby ucieczek uczniów klas starszych  do oddziałów powstańczych Mariana Langiewicza, Dionizego Czachowskiego, Józefa Hauke -Bosaka czy Kazimierza Błaszczyńskiego „Bończy”. Mieli po 16-17 lat. Z raportów rektora gimnazjum składanych do władz wynika, że w powstaniu brało udział 89 znanych z nazwiska chłopców, czyli ok. 20 procent ogólnej liczby wychowanków. Historycy uważają, że nie są to pełne dane.

Zapraszamy do podzielenia się wspomnieniem szkolnej lekcji, która pozostała w pamięci, bo była ważna z jakiegoś względu. Coś uświadomiła, wywołała namysł, zaskoczyła. Zobaczmy, co wyłoni się  z tych zapisów. Niech ten materiał będzie naszym wkładem w dyskusję dotyczącą kształtu edukacji, która  publicznie zaczyna się toczyć.

Potrzeba radykalnej przebudowy podejścia do nauczania, teorii i praktyki wydaje się coraz powszechniejsza.  Formą takiej refleksji ma być konferencja „Edukacja na miarę czasu” organizowana w Kielcach w kwietniu przez Fundację im. Jerzego Zaremby. Pomysły reformatorskie często jednak prowadzą z jednej skrajności w drugą. Zbierzmy nasze doświadczenia, przekażemy je uczestnikom konferencji, wykorzystamy w kolejnej stowarzyszeniowej publikacji. Pomóżmy przyszłym pokoleniom uczyć się ciekawie i mądrze.

Relacje prosimy nadsyłać na adres: z-pietraszek@wp.pl lub: magda57@go2.pl

W 2024 roku przypada 300. rocznica powstania naszej szkoły. Wmurowanie kamienia węgielnego pod  budowę, 25 kwietnia 1724 roku, przyjęło się uważać za pierwsze wydarzenie inicjujące naszą historię. Jej częścią są również dzieje siedziby, czyli  budynku usytuowanego przy obecnej ul. Jana Pawła II.

Stoi obok kościoła Trójcy Św, po którego drugiej stronie znajduje się, powstałe  w tym samym czasie, Seminarium Duchowne. Właściwie przez 238 lat, do roku 1962,  był jedyną siedzibą szkoły. We wrześniu 1962 roku, po przeprowadzce liceum do nowoczesnego na tamte lata budynku przy ul. Ks. Piotra Ściegiennego, zaczął mieć własną historię. I chociaż mieści obecnie Pedagogiczną Bibliotekę Wojewódzką i Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego, to dla wielu pokoleń żeromszczaków jest wciąż, budzącym ciepłe uczucia i troskę, ich szkolnym  budynkiem.

 Dzięki tropicielskim zdolnościom kolegi Jacka Jopowicza zaczynamy publikować fotografie przedstawiające ciekawe ujęcia „starej szkoły”. Tutaj widok z 1931 roku z dzwonnicy katedralnej w kierunku południowym na górę Telegraf.

Igor Klaja twórca firmy OTCF, właściciel polskiej  marki 4F, produkującej odzież i akcesoria  sportowe, znanej między innymi z kolekcji strojów dla sportowców reprezentujących Polskę i  na Igrzyskach Olimpijskich w 2020 roku został w Polsce Przedsiębiorcą Roku. Mimo pandemii w jego firmie nie było zwolnień!

Artykuł z  "Echa dnia"do przeczytania pod linkiem:https://echodnia.eu/swietokrzyskie/firma-4f-stworzona-przez-kielczanina-igora-klaje-na-igrzyskach-w-pekinie-ubrala-osiem-reprezentacji-zobaczcie-zdjecia/ar/c3-16035321

W styczniu tego roku ( 2022) najpierw powstał Klub Dziennikarski im. Marcina Pawłowskiego, zdecydowanie przedwcześnie zmarłego naszego absolwenta, zdolnego i lubianego dziennikarza telewizyjnego, a dosłownie kilkanaście dni później ukazał się w sieci stworzony przez jego członków portal informacyjny pod nazwą Notabene. World.Tworzą go licealiści, w głównej mierze uczniowie Liceum Żeromskiego.

Patron klubu i nazwa portalu wprost odsyłają do I L.O. im. S. Żeromskiego w Kielcach. Jak deklarują dziennikarze, ideą przewodnią inicjatywy jest łączenie pokoleń i tworzenie przestrzeni wspólnej do działania. Inicjatorem całości jest żeromszczak, Konrad Cedro,  założyciel i współredaktor, obok m. in. Marcina Pawłowskiego, istniejącego w szkole od stanu wojennego  aż do lat 90. ubiegłego wieku  pisma Stowarzyszenia  Entuzjastów Kultury Antycznej Notabene właśnie .

Poniżej link do portalu: https://notabene.world i zapraszający do współpracy  wywiad z Konradem Cedrą zamieszczony w Tygodniku eM ( czytelność w pliku pdf- do pobrania)

Gdy w Tatrach spadnie pół metra puchu. Hala Gąsienicowa

Gdy w Tatrach spadnie pół metra puchu, nie wolno podchodzić za wysoko. Zamiast na nartach można zjechać z lawiną lub zostać pod nią. Gdy w Tatrach spadnie pół metra puchu, nie wolno podchodzić zbyt wysoko ponad schroniska. Zamiast na nartach można zjechać z lawiną lub pozostać pod nią. W tych warunkach na Halę Gąsienicową bezpiecznie można dotrzeć tylko drogą leśną z Brzezin, ponieważ bywa, że nawet z pozornie połogiego ( stromego) Skupniowego Upłazu, którędy prowadzi niebieski szlak z Kuźnic, w sprzyjających warunkach potrafi zejść lawina do Dol. Olczyskiej. A największe lawiny w naszych Tatrach spadają ze Żlebu Żandarmerii na drogę do Morskiego Oka oraz z Marchwicznego Żlebu do samego kotła Morskiego Oka. Po wyjątkowo śnieżnej zimie 1909 r., Mariusz Zaruski obserwując 11 maja z dachu schroniska, naliczył tam w godzinach od 8 do 13 około tysiąca różnej wielkości lawin. J.

A Kazimierz Przerwa-Tetmajer zimę w Tatrach postrzegał tak:

Pod śnie­gu srebr­nym pu­chem
Tatr łań­cuch te­raz śpi,
Słoń­ce na srebr­ne śnie­gi
Zło­ci­ste rzu­ca skry.

117 lat temu, 3 lutego 1905 roku o godzinie 10.00, tak jak w innych miastach Królestwa Polskiego,  uczniowie Męskiego Gimnazjum Rządowego, czyli nasi dużo starsi koledzy,  przerwali naukę i rozpoczęli strajk o polską szkołę. Do strajku przyłączyły się uczennice z gimnazjum żeńskiego. Kielecki protest był najlepiej przygotowany w całym Królestwie Polskim. Wydarzeniom tym została poświęcona pamiątkowa tablica z marmuru chęcińskiego o treści: W tem miejscu dn. 3 II 1905 r. młodzież rzuciła hasło walki o szkołę polską i opuściła mury gimnazjum rosyjskiego. Ku pamięci tego czynu fundują tablicę uczestnicy walki i uczniowie Gimnazjum im. M. Reja. 3 II 1933 r. Została umieszczona na korytarzu szkolnym pierwszego piętra ( obecnie siedziba Muzeum Lat szkolnych S. Żeromskiego).

O strajku  przypomniały w dniu rocznicy:

 Radio Kielce https://www.radio.kielce.pl/wiadomosci/mlodziez-wszechpolska-upamietnila-strajk-szkolny-z-1905-roku,152951