Późnym popołudniem 25.09.2024 spotkaliśmy się w MUZEUM HISTORII KIELC na wernisażu wystawy malarstwa "BARWY ŻYCIA". Bohaterka wieczoru, EWA ŻELAZNY – MACHURA to malarka i poetka. Z zawodu mgr zabytkoznawstwa i konserwatorstwa. Wystawa zorganizowana została w ramach obchodów jubileuszowych naszej szkoły. Dzień wcześniej w auli I LO młodzież klas maturalnych miała okazję spotkać się ze starszą koleżanką żeromszczanką i wysłuchać bardzo ciekawego wykładu z historii sztuki.

Serdecznie dziękujemy Ewie za inicjatywę, za czas poświęcony szkole oraz za wpuszczenie nas do barwnego świata swoich obrazów i wierszy.

Dziękujemy również za książkę ze specjalną dedykacją dla Żeromszczaków.

Ewa Żelazny – Machura

WSPOMNIENIE

Droga do szkoły wiodła pod górę,

ulica Duża i Katedra.

Idę zasłuchana w ptasi świergot na skwerze,

tam o tej porze jeszcze pusto,

ptak przysiadł na armacie.

Szkoła już blisko,

moja szkoła-lecz nie moja,

do kościółka Św. Trójcy przytulona.

Mijam ją szybko – idę dalej,

dzwon katedralny się odzywa,

Dzwoni – to ósma już godzina.

Z żalem informujemy , że w niedziele 22.09 zmarła nasza Koleżanka, rocznik matury 1967, Doktor Nauk Medycznych w dziedzinie hepatologii Gosia Cicha. Pomogła wielu ludziom, Jej pomóc się nie udało. Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się o godz. 14.00  w piątek, 27 września br., w Bazylice katedralnej. Małgorzata Cicha spocznie na Cmentarzu Starym w Kielcach.

Jej Rodzinie i Bliskim składamy najserdeczniejsze kondolencje.

Zarząd Stowarzyszenia Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego im. S. Żeromskiego „Żeromszczacy".

Piękne zjawiska mieliśmy na niebie z wtorku na środę. Pełnia Księżyca zbiegła się z jego niemal maksymalnym zbliżeniem do Ziemi, czyli jak uczył nas prof. Jan Wójcik – był blisko perygeum orbity. Przez to wydawał się większy i jaśniejszy niż zwykle. Podobną superpełnię widzieliśmy w sierpniu. Do tego nad ranem można było zaobserwować niewielkie, częściowe zaćmienie naszego naturalnego satelity, chociaż niestety zakłócone przez drobne chmurki.

Wszystko to było poprzedzone pięknym zachodem Słońca. Ale ono zawsze jest w pełni, a Księżyc raz na miesiąc i dość rzadko w wersji „super”.

Jacek Jopowicz

Chcielibyśmy Państwa poinformować o wydaniu nowego tomiku Poezji Zdzisława Antolskiego pt. "Kalendarium rodzinne". Jest to owoc jego pracy trwającej od czerwca 2023 r. aż do dnia jego pójścia szpitala w listopadzie 2023. Jest to swoiste podsumowanie długiej twórczości poetyckiej autora, która trwała przez większą część jego życia. Wielokrotnie nagradzany i ceniony twórca zmarł dnia 4 grudnia 2023 r. zostawiając po sobie bogatą i różnorodną twórczość. Tak jak pisał jego przyjaciel, Zbigniew Toborek, we wstępie do tego tomiku:

"Zdzisiek w ostatnim tomie wierszy pisał o tym, co było dla niego najbardziej istotne, o dzieciństwie, bo jak uważał wszystko, co najważniejsze w życiu człowieku zdarzyło się właśnie wtedy".

W przygotowaniu jest jeszcze zbiór mini-opowiadań pt. "Zmilczenia".

Książkę można zakupić kontaktując się osobiście z żoną lub synem autora poprzez adres e-mail upoety2@gmail.com lub przez Facebook.

Jak co roku w dniu imienin naszego Patrona spotkaliśmy się przed szkołą przy pomniku Stefana. Życzenia złożyła liczna delegacja żeromszczaków, nauczycieli, uczniów i przyjaciół. Bukiet jesiennych dalii solenizantowi wręczył były dyrektor Marian Szczepanek w asyście prezes Stowarzyszenia Zofii Pietraszek oraz Haliny Czechowicz, Barbary Kozubskiej i Ireny Nyczaj. Była okazja do rozmów i wspomnień. Tematów było tak wiele, że znaczna część gości przeniosła się do restauracji Siedem Pokus, aby przy filiżance kawy kontynuować spotkanie.

Wszystkim obecnym w imieniu Stefana serdecznie dziękujemy.

Zdjęcia Tomasz Szczypiór

Ewa Żelazny- Machura zaprasza na uroczyste otwarcie swojej wystawy malarstwa BARWY ŻYCIA.

Wernisaż odbędzie się w środę 25.09.2024 r. o godz.17 w MUZEUM HISTORII KIELC.

Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego im. S. Żeromskiego w Kielcach (1971), Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu (1986, konserwacja zabytków architektury, dyplom u prof. Jana Tajchmana).

„Jednym z najcelniejszych spacerów dla używających żentycę jest góra Nosal”, zachęcał w 1849 r. Ludwik Zejszner. Nic dziwnego, że Stefan Żeromski przebywając wiosną 1892 r. po raz pierwszy w Zakopanem, 30 kwietnia wybrał się na Nosal. Nie był to znów taki spacer, bo góra, chociaż niewysoka (1206 m), jest bardzo stroma i z którejkolwiek strony podejścia byśmy nie mierzyli, to na długości około 1,5 km mamy ponad dwieście metrów deniwelacji, zaś czas wejścia okazał się o wiele dłuższy od przeciętnych 30 – 40 minut. Stefan pisał następnego dnia do narzeczonej Oktawii: „zacząłem się drapać od strony północnej. Drapałem się pewno z półtory godziny, aż wreszcie wyskrobałem się na sam szczyt i dopiero patrzałem se po okolicy”.

Kolorowy tłum z plecakami prze w górę po wielkich kocich łbach. Byle szybciej na Giewont, bo pod szczytem już pewnie długa kolejka stoi. Nikt na boki nie patrzy. Dopiero w czasie zejścia do Kuźnic część zauważa, że w stojącym wzdłuż drogi ciemnym, wysokim parkanie, znajduje się zachęcająco otwarta brama z napisem: Pustelnia Świętego Brata Alberta. To tutaj Stefan Żeromski umieścił końcowe sceny powieści „Nawracanie Judasza”. Pomiędzy świerkami widać drewniane zabudowania. Najważniejsze to: kaplica Krzyża Świętego i Chatka br. Alberta. W ubogiej kaplicy tylko jeden przedmiot ma wielką wartość artystyczną. To rzeźbiony krucyfiks, dzieło nieznanego artysty, wyszukany przez brata Alberta na strychu klasztoru paulinów na Skałce. Krzyż odnowił Stanisław Witkiewicz, który darzył gorącą sympatią Alberta Chmielowskiego, jako powstańca, artystę i opiekuna bezdomnych. Poznali się w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Przed tym krucyfiksem brat Albert spędzał długie godziny, zatopiony w kontemplacji. Ten krzyż opisuje Stefan Żeromski w powieści "Nawracanie Judasza".