W obiektywie

Dnia 20.10.2025 r. komisja konkursowa w składzie:

Sylwia Zacharz – kierownik Muzeum Stefana Żeromskiego

Artur Kubicki – Fotografik, nauczyciel technik fotograficznych

Ewa Traczewska – artystka rzeźbiarka, fotograficzka, nauczyciel, pedagog specjalny

Janusz Kamiński –popularny fotograf Kamyk - głos doradczy.

przeglądając zgłoszone prace fotograficzne 26 autorów — w sumie 72 zdjęcia, przyznała 3 nagrody w kategorii OPEN i dwa wyróżnienia i 3 w kategorii UCZEŃ i jedno wyróżnienie.

Pośród wielu ciekawych fotografii, jury wyłoniło laureatów, którzy najlepiej oddali artystycznie temat konkursu” Żeromski, Żeromszczacy, Żeromszczyzna” i przyznało następujące nagrody i wyróżnienia:

Open

I miejsce – Alicja Obara – Dzieła niezapomniane i Puszcza Jodłowa

II miejsce – Justyna Niebudek – Tryptyk „Rozdarta sosna”, Puszcza Jodłowa” i Kapliczka Żeromskiego w Św. Katarzynie”

III miejsce – Jacek Jopowicz – Karczówka miejsce częstych spacerów Stefana i kolegów

Wyróżnienie – Tatiana Mijas – Zimowa Puszcza Jodłowa- wejście na Łysicę, Nałęczów

Z Karczówki możemy zejść na zachód po dywanach z żółtych i brązowych liści, które spadły z grabów, klonów i buków. A za nią Dalnia z czerwienią jesiennych dębów. Dalej Grabina z kolorowym widokiem poprzez kamieniołom, dolinę Sufragańca i Bobrzy, aż za Piekoszów i Pasmo Zgórskie, aż po horyzont. Pomiędzy wzgórzami brzozy świecą złotem liści i bielą pni. Jeszcze kwitną polne goździki, czerwienią się dzikie jabłka, głogi i róże, tarnina połyskuje niemal czarnym granatem, a nawłoć przybrała kolor biały.

Jacek Jopowicz

Kazimierz Wierzyński  

Litwa jesienna

Chyba tu razem zeszły się wszystkie jesienie,
Sosny w mgle jak w burzanach stanęły faliście
I za ręce się wzięły gałęzie i liście,
Głogi ostre, czerwone i lśniące derenie.
   

Wody wokół rozlane matową platyną
Chłodem wioną i wolno o brzeg swój płyciutki
Uderzają i pluszczą, przynoszą mu łódki
I odchodzą znów cicho, i cicho znów płyną.

Po raz pierwszy Stefan Żeromski odwiedził Zakopane wiosną 1892 roku, w latach 1903-1905, 1908-1909, 1912-1921 mieszkał tam na stałe, ale bywał również w innym czasie. Wynajmował pokoje w różnych pensjonatach i nie można już wszystkich miejsc lub nazw odtworzyć. Wille „Polanka” i „Oleńka”  już nie istnieją. Co do zamieszkiwania pisarza w „Hotelu Warszawskim”, późniejszym pensjonacie „Kresy”, podawane są sprzeczne informacje, zwłaszcza w publikacjach zakopiańskich.

Podczas pierwszego pobytu Żeromski zamieszkał w pensjonacie „Sobczakówka” przy ul. Kościeliskiej, powstałym z rozbudowanej chałupy Gąsieniców – Sobczaków. Obecnie jest to willa „Cicha”, którą znów rozbudował i ozdobił ożeniony z jedną z dwóch sióstr właścicielek artysta malarz Karol Kłosowski. Utworzył tam rodzinne muzeum - Dom Sztuki.

W 1912 r. pisarz mieszkał w „Obrochtówce”. To dzieło Jana Obrochty, współpracownika Stanisława Witkiewicza. Był bratem słynnego muzyka góralskiego Bartusia Obrochty. Po zrabowaniu budynku w czasie okupacji przez Niemców, potem przez komunistów, obecnie willa przy ul. Kraszewskiego należy znów do rodziny rzeczywistych właścicieli i mieści restaurację.

„Zmienne” leżało na szczycie kamienistej wysokości, otoczone głuchym, ze

W połowie października w Tatrach spadł śnieg.

Drodzy Żeromszczacy z okazji JUBILEUSZU 300-LECIA SZKOŁY nagraliśmy film. To był wspólny pomysł Komitetu Organizacyjnego Zjazdu i TVP3 Kielce. Elżbieta Dziewięcka- Mąkosa absolwentka I LO (matura 1999), a na co dzień dziennikarka telewizyjna wzięła na siebie odpowiedzialność za realizację projektu. Pomysł na film był taki, żeby zorganizować Grę Miejską. Mogli wziąć w niej udział tylko Żeromszczacy, w tym  fantastyczni przedstawiciele Samorządu Uczniowskiego - Wojtek i Julia. Film był już prezentowany 26 września w Naszym Liceum podczas pierwszego dnia zjazdu, oraz w Muzeum Historii Kielc. Program jubileuszu był bardzo napięty i niewiele osób widziało nagranie, ale teraz jest już możliwość obejrzenia go na Youtube. To pierwszy z nagranych filmów. Liczymy na dalszy ciąg i nowe osoby, które chciałyby przedstawić swoją historię. Mamy obietnicę TVP3 i Elżbiety Dziewięckiej -Mąkosy na dalszą współpracę.

Nie udało nam się niedzielne zaćmienie Księżyca. Nad Kielcami przepływały po niebie duże, grube chmury, a pomiędzy nimi poszarpane. To sprawiło, że zachodzące Słońce pokazało się tuż przed zniknięciem i nie mogliśmy obserwować całkowitej fazy zaćmienia Księżyca. A nasz satelita znajdował się cały w cieniu Ziemi już pomiędzy godz. 20 i 21. Dopiero po 21.30, kiedy zaćmienie kończyło się, zaczął wyglądać zza poszarpanych chmur i można było chwilami zauważyć coraz mniejszy skrawek cienia rzucanego przez Ziemię. Jednak Księżyc był nieco przymglony i blady, a co chwilę przepływające strzępy chmur dodawały mu dziwnych wzorów. Właściwy kolor zyskał niestety dopiero, gdy wrócił do pełni, kiedy na moment niebo stało się czyste.

Jacek Jopowicz