O Chęcinach. Cz.II

Badania archeologiczne prowadzone w trakcie prac rewitalizacyjnych w latach 2013- 2014 na zamku królewskim w Chęcinach przez  archeologa, kolegę Waldemara Glińskiego, ujawniły nowe szczegóły dotyczące przeszłości zamku. Powodują, że  w kontekście badań historycznych, architektonicznych i archeologicznych oraz studiów nad problematyką chęcińskiego górnictwa i hutnictwa można na nowo pisać jego historię.  Zdaniem archeologa powstanie zamku wiąże się z XIII w., z czasami Wacława II, króla Czech i Polski oraz  jego inicjatywą  wydobycia z chęcińskiej góry kruszców (galeny, czyli rud ołowiowo-cynkowych) oraz z  koniecznością opieki i nadzoru nad tą działalnością. Wykonawcą planów króla lub własnych był biskup Muskata. Za takim charakterem zamku przemawiają ostatnie odkrycia - fundamentów nieznanej wcześniej pierwszej wieży na terenie górnego zamku oraz podobne w charakterze i wyglądzie zamki z tamtego okresu w Czorsztynie, Czchowie czy Bieczu. Byłby więc zamek widocznym znakiem monarszej władzy chroniącym eksploatację pontencjalnych złóż kruszcowych. Kolejne rozbudowy i przebudowy przypadają na czasy Kazimierza Wielkiego, Władysława Jagiełły i Kazimierza Jagiellończyka oraz czasy zygmuntowskie. Kres funcjonowaniu obiektu kładzie najazd Rakoczego w czasie potopu szwedzkiego. Od tego czasu zamek jest już tylko malowniczą ruiną, o którą zaczyna się bardziej  świadomie dbać od czasów międzywojnia.Poniżej widok z 1940 r. Zdjęcie z Narodowego Archiwum Cyfrowego.