9 maja 2024 roku o godzinie 18.00 w Kościele Akademickim przy ul. Wesołej zostanie odprawiona Msza święta w intencji prof. prof. Karoliny Pojawskiej polonistki i Teodozji Pojawskiej historyka.

Na nabożeństwo zaprasza żeńska klasa IV C, której wychowawczynią była Karolina Pojawska. 17 maja koleżanki z IV C świętują swoje 60-lecie matury.

Życzymy udanych i emocjonujących obchodów!

Polecamy wydarzenie i serdecznie zapraszamy w imieniu organizatorów

Kolega Jacek Jopowicz przesłał nam zdjęcia ze spacerku po zachodniej stronie Kielc – od Karczówki po obwodnicę w Górkach Szczukowskich.

Dziękujemy

4 maja, równo 50 lat od egzaminu maturalnego absolwenci z klasy IV E matura 1974 spotkali się w murach szkoły. Odbyli sentymentalną podróż do przeszłości oraz podziwiali nową część budynku z wymarzona halą sportową i nowoczesnymi, przestronnymi salami dydaktycznymi. Spotkanie było tym cenniejsze, że zaproszenie przyjęła wychowawczyni klasy profesor Regina Wojewodzic, nauczycielka chemii. Wspólnie przeszliśmy korytarzami szkoły, zaglądaliśmy do sal lekcyjnych, ale przede wszystkim  mieliśmy okazję  do pięknych wspomnień i rozmów. Nieco starsza już młodzież zasiadła w swoich ławkach w sali nr 40 (oczywiście sala chemiczna) i tu znów nastąpiło przeniesienie w czasie do lat szkolnych. Kolejna fala wspomnień dopadła nas w sali gimnastycznej przygotowanej już do tegorocznego egzaminu dojrzałości. Każdy odnalazł swoje miejsce sprzed 50 lat i próbował przypomnieć sobie tematy maturalne z języka polskiego.

Po zrobieniu pamiątkowych zdjęć w szkolnej auli dalsza część spotkania odbyła się we włoskiej restauracji La Cucina Italiana. Wspomnieniom, rozmowom nie było końca. Żal było się rozstać. Już umawiamy się na kolejne jubileusze.

       Trzysta lat temu 25 kwietnia 1724 roku Kielce były prywatnym miastem biskupów krakowskich i znajdowały się w powiecie chęcińskim. Nie był to czas zbyt sprzyjający rozwojowi miast w Polsce. Po wojnach szwedzkich w czasie potopu, w  czasie wojny północnej nastąpił upadek okolicznego górnictwa, przestał istnieć w mieście Urząd Górniczy. Kielce liczyły wówczas niewiele ponad tysiąc osób mieszkających w około 255 domach, przeważnie drewnianych. Mieściły się one przy Rynku przy ulicach: Wielkiej, Małej, Warszawskiej (Piotrkowskiej), Borzęckiej, Zatyłkowej (Wesołej), na przedmieściach: Przepiórskim (Warszawskie, położone w rejonie dzisiejszego gmachu Urzędu Wojewódzkiego), Domaszowskim (w rejonie dzisiejszych ulic Domaszowskiej i Leszczyńskiej), Krakowskim (na południowy – wschód od wzgórza Zamkowego) oraz kilku domów leżących „poza miastem”. Wybitnymi postaciami byli kolejni biskupi krakowscy właściciele Kielc: ks. Kazimierz Łubieński herbu Pomian ur. w 1652 roku, zmarły w Kielcach w 1719 roku. Studiował w Akademii Krakowskiej i w Rzymie, dr teologii. Senator. W Kielcach zrealizował przebudowę kolegiaty i nadał jej dzisiejszy kształt.

Późnym popołudniem we wtorek 25 kwietnia anno 1724 w mieście Kielcach, po lewej stronie drogi zbiegającej południowym stokiem z katedralnej wyniosłości, poniżej Bramy Krakowskiej, tuż pobok kościoła pod wezwaniem Świętej Trójcy, przechodnie widzą grupkę krzątających się postaci. Nie wiemy, ile ich było ani kim byli, choć ubiór niektórych – sutanna – nie pozostawiał wątpliwości. Jedna z tak wyróżniających się osób, jedyna, którą znamy z imienia – ksiądz Andrzej Józef Karaś – wystąpiwszy przed zgromadzonych zbliża się do narożnika okalających plac fundamentów. Ujmuje kielnię i sięga do mularskiej kastry, a może wiadra, by zaczerpnąć zaprawy – to samo zrobią za chwilę niektórzy z obecnych – aby dopełnić uroczystego aktu wmurowania kamienia węgielnego na znak, że można przystąpić do budowy.

Ci, co nie grali w szkole 27 kwietnia w bilard, mogli przespacerować się trasą, którą przemierzył Stefan Żeromski z kolegami, a przypomniał ją nam kolega Jacek Jopowicz. Prowadziła spod klasztoru na Karczówce do źródełka na Słowiku i dalej do przystanku autobusowego. Stefan w Dzienniku opisał ją tak:

Dokładnie 300 lat temu, 25 kwietnia 1724 roku, w godzinach popołudniowych miało miejsce, śmiało rzec można, jedno z najważniejszych wydarzeń w historii naszego miasta. W przytomności kilkorga jego mieszkańców  został położony przy dzisiejszej ulicy Jana Pawła II kamień węgielny pod budowę pierwszej w mieście szkoły średniej (mającej kształcić synów mieszczan i okolicznej szlachty) oraz jednocześnie  pod budowę seminarium duchownego. Z uczniów szkoły rekrutować się mieli przyszli studenci seminarium. Plan fundatora szkół, biskupa Konstantego Felicjana Szaniawskiego, był dalekosiężny. Szkoła kształcić miała bowiem nie tylko przyszłych księży ale również kandydatów na urzędników miejskich. Już z jej pierwszych uczniów wywodzili się dwaj kieleccy burmistrzowie,         a w wiekach następnych naukowcy, ludzie kultury, sztuki, przemysłu.

Plany biskupa wprowadzić w życie miał młody, trzydziestoletni ksiądz ze Zgromadzenia Księży Życia Wspólnego  Andrzej Karaś. To on został budowniczym szkół a następnie ich prowadzącym.