Nie żyje Maciej Borsa, matura 1975

Ze smutkiem zawiadamiamy, że 23 czerwca 2024 roku po ciężkiej chorobie odszedł Kolega Maciej Borsa, matura 1975 rok.

Maciej Borsa był wybitnym urbanistą, a także  nieocenionym ekspertem w dziedzinie planowania przestrzennego, polityki regionalnej i rozwoju miast.

W 1983 roku obronił na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach pracę poświęcona perspektywom rozwoju systemu osadniczego województwa katowickiego i ta tematyka wyznaczyła przebieg jego zawodowej kariery.

Po sześciu latach zdobywania solidnych doświadczeń utworzył  Zespół Roboczy do Spraw Modelu Funkcjonowania Infrastruktury Komunalnej Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego,  którym także kierował,  a w 1991 roku został powołany na stanowisko dyrektora Biura Planowania Regionalnego odpowiadającego za  planowanie przestrzenne  na obszarze czterech województw: bielskiego, częstochowskiego, katowickiego i opolskiego.

Równolegle  pełnił bardzo wiele odpowiedzialnych funkcji, m.in. reprezentował rząd RP w OECD, Komitecie Wyższych Urzędników odpowiedzialnych za planowanie przestrzenne przy Radzie Europy – CEMAT inicjatywie VASAB przy Konferencji ds. Planowania Przestrzennego i Rozwoju w Obszarze Morza Bałtyckiego, czy w komitecie monitorującym i sterującym inicjatywy Interreg. 

Maciej Borsa pracował  jako wykładowca  w Szkole Głównej Handlowej, na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej czy w Wyższej Szkole Społeczno-Ekonomicznej w Warszawie, zapraszano go także na ważne konferencje naukowe w charakterze prelegenta czy moderatora, był autorem cenionych podręczników akademickich oraz  publikacji naukowych i popularnonaukowych.

Maciej Borsa był też społecznikiem, a w życiu prywatnym człowiekiem wielu  zainteresowań. Jego największymi pasjami były  żeglarstwo, muzyka i fotografia.

Na stronie Narodowego Instytutu Architektury i Urbanizacji możemy przeczytać:

Maciej Borsa był człowiekiem nie tylko niezwykle wszechstronnym i kreatywnym. Był głęboko mądry. W nieprzeciętny i dla wielu nieosiągalny sposób, ze spokojem potrafił budować konsensus i znajdować wyjście nawet z najtrudniejszych sytuacji. Świetnie zarządzał zespołami, pokładając wielką ufność w młodych i obdarzając ich ogromną samodzielnością, ucząc w ten sposób zawodowej odpowiedzialności. Miał dar filozoficznego spojrzenia na ludzi i świat. Był wyrozumiały. Nie splamił się małostkowością czy zazdrością – w każdym człowieku i w każdej sytuacji dostrzegał potencjały i dobre strony.